Jesienna aktywność

W minioną niedzielę  tj. 25 września 2016 roku przyjaciele, miłośnicy lasu przybyli w ramach rekreacji na wspólną wędrówkę po lesie do Nadleśnictwa Łopuchówko.
Już po raz jedenasty mieliśmy przyjemność spotkać się i wspólnie aktywnie spędzić czas podczas uprawiania Nordic walking. W tym roku mieliśmy przyjemność gościć w swoim w gronie „sercowców”, są to osoby po przeszczepie serca a także kardiochirurdzy i transplantolodzy dzięki którym przeszczepieńcy mogą cieszyć się życiem.

Przypominamy, że Nordic walking (NW) to sport, który pozwala trenować i utrzymywać w dobrej kondycji całe ciało: serce, mięśnie, stawy – bez przeciążania go. Trasy w rejonie Łopuchówka są bardzo atrakcyjne przyrodniczo i cieszą oko pięknymi widokami. W spacerze towarzyszyli nam leśnicy, zabawiając nas ciekawostkami przyrodniczymi i kulturowymi .

Poniżej przedstawiamy zdjęcia autorstwa Pana Tomasz Mizgiera dziękując wszystkim za wspaniałą zabawę połączoną troską o Nasze wspólne zdrowie.

 

 

Dziewicza Góra  –  niedziela 25 września 2016
Leśnicy i kardiolodzy zapraszają na
Nordic walking w lesie

 

W niedzielę  25 września o godzinie 10:00 do Nadleśnictwa Łopuchówko. Leśnicy i kardiolodzy, dbając o zdrowie i kondycję fizyczną zapraszają ponownie swoich przyjaciół; miłośników lasu i rekreacji, na wędrówkę po lesie. W programie nordyckie spacery w lesie po zdrowie z kijkami. Informacji o lesie i przyrodzie udzielają leśnicy, o zdrowiu i dietetyce mówią fachowcy. Okazją spotkania w lesie jest Światowy Dzień Serce oraz trwająca kampania Lasom Przyjazny.

     W tym roku spotykamy się po raz jedenasty w rozszerzonym gronie, w marszu uczestniczyć będzie wyjątkowa grupa „sercowców” są to osoby po przeszczepie serca a także kardiochirurdzy i transplantolodzy dzięki którym przeszczepieńcy mogą cieszyć się życiem.

    W Klinice Kardiochirurgii i Transplantologii UM przy ul. Długiej od 2010 roku zespół prof. Marka Jemielitego przeprowadził 33 przeszczepy serca. Chcielibyśmy, aby nasze spotkanie było też okazją do promocji pięknej idei donacji i transplantacji.

 

   Spotkanie w lesie ma przez spacer z kijkami przybliżyć „mieszczuchom” las.

    Przypominamy, że Nordic walking (NW) to sport, który pozwala trenować i utrzymywać w dobrej kondycji całe ciało: serce, mięśnie, stawy – bez przeciążania go. W trakcie spaceru  atrakcyjnymi przyrodniczo i widokowo trasami towarzyszyć nam będą leśnicy, informując o ciekawostkach przyrodniczych i kulturowych.

    Ścieżki tegorocznej edycji prowadzić nas będą przez jeden z bardziej urokliwych zakątków  Nadleśnictwa Łopuchówko – uroczysko Dziewicza Góra. Niezwykle urozmaicona okolica tak pod względem widokowym, jak również siedliskowym. Ilość występujących tu gatunków, zarówno ze świata roślin, jak i zwierząt pozwala w pełni cieszyć się z obcowania z naturą. Swoją wędrówkę zaczniemy na parkingu Ośrodka Edukacyjnego na Dziewiczej Górze.
Do wyboru będziemy mieli trzy trasy. Najdłuższa z nich (7,6 km) zaprowadzi nas leśnymi duktami do łąki Thomasa, dalej do Leśniczówki Annowo, następnie skręca w kierunku zachodnim, granicą pożarzyska z 1992 roku do kamienia upamiętniającego pożar, przez drzewostany masywu Dziewicza Góra, z powrotem na parking. Średnią trasą (4,3 km) udajemy się w kierunku południowym, przy rębni III (gniazda) skręcamy ostro w prawo w kierunku leśniczówki Annowo. Przy łąkach Thomasa skręcamy w prawo, w kier kamienia, dalej na granicy pożarzyska i ocalałej dąbrowy dochodzimy do głównego traktu prowadzącego nas do parkingu. Natomiast najkrótsza trasa (2,1 km) przebiega fragmentami  przez ścieżkę dydaktyczną, co pozwoli w bardzo dostępny sposób  poszerzyć swoją wiedzę dotyczącą lasu. Cała trasa zamyka się w masywie Dziewiczej Góry. Bogactwu przyrodniczemu terenów, przez które przebiegają wszystkie trzy trasy towarzyszą niezwykłe ciekawe dzieje historyczne tego regionu.  Wszak poruszamy się po terenach należących kiedyś do klasztoru Cysterek w Owińskach. Należy pamiętać również, że poruszamy się po obszarze Natura 2000. Przemierzając leśne trakty, będziemy mogli zobaczyć, dotknąć i poczuć przyrodę u progu jesieni.

   W załączeniu mapka z zaznaczonym dojazdem do miejsca startu. Przewidziane są trzy trasy: „Dla najmłodszych/najstarszych” o długości 2,1 km, „Zielona” długa na 4,3 km i najdłuższa prawie 8-mio kilometrowa „Czerwona”. W każdym przypadku wskazane obuwie terenowe . Dla głodnych przygotowano po spacerze zdrowy, leśny posiłek zgodnie z najlepszą dla serca dietą paleolityczną myśliwych i zbieraczy. Zapewniamy ograniczoną liczbę  kijków nordyckich do spacerów po lesie, instruktorów dyscypliny i leśny posiłek. Wskazany strój spacerowy „na każdą pogodę”. Wpłata na miejscu 30,00 zł od osoby na pokrycie kosztów posiłku.

    Spotykamy się o godzinie 9:30 – 10:00 w Ośrodku edukacyjnym na Dziewiczej Górze - parking, którego koordynaty GPS to: 52°28'54.7″N 17°00'21.2″E ,  X: 514758.57 Y: 364626.50
    Natomiast przewidywane zakończenie marszu  ok. godz. 13.00, kiedy to rozpocznie się posiłek regeneracyjny  i muzyczna niespodzianka z jubileuszowym tortem  z okazji 15 rocznicy przeszczepu serca Karola Prętnickiego, wolontariusza wielu akcji promujących transplantację jako metodę ratowania życia.

    Organizatorami aktywnego spotkania w lesie są: Polskie Towarzystwo Leśne Oddział Wielkopolski, Zakład Rehabilitacji Kardiologicznej AWF w Poznaniu, Polskie Towarzystwo Kardiologiczne Oddział w Poznaniu,  Lasy Państwowe - Nadleśnictwo Łopuchówko.

Z uwagi na możliwości organizacyjne prosimy o potwierdzenie udziału na adres:

karolina.kapalka-boratynska@poznan.lasy.gov.pl , ew. tel. 618 122 161 lub 

biuro@lasomprzyjazny.pl

 

 

Dalsze informacje:

• Jerzy Flisykowski – Polskie Towarzystwo Leśne 
• Piotr Dylewicz – Katedra Rehabilitacji Kardiologicznej
• Karolina Kapałka-Boratyńska  – Nadleśnictwo Łopuchówko
• Karol Prętnicki – Stowarzyszenie Nowe Serce, Kampania Drugie Życie, Fundacja Wspierania Rozwoju Transplantologii

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

Poniżej przedstawiamy państwu trasę dojazdu:

 

 

 

 

 

 

 

• UE: Unia Europejska uzupełnia listę obcych gatunków inwazyjnych
• UE: Komisarz kontra właściciele lasów
• ŚWIAT: Na sesji FAO o komunikacji leśnej
• ŚWIAT: Zaopatrzyć w opał obozy dla wysiedlonych
• INDONEZJA: Duszący dym
• INDIE: Współpraca z Izraelem - walka z terroryzmem na terenach leśnych
• SZWAJCARIA: Zmiany w prawie leśnym
• USA: Nielegalne plantacje marihuany w lasach
• SZWECJA: Prognoza stanu lasów 2050
• NIEMCY: Czerwona plamistość igieł sosny
• USA: Wysyp smardza po pożarze
• USA: NASA buduje schrony dla strażaków
• GRECJA: Najstarsze drzewo w Europie
• USA: Co puszczykowi po pożarze
• ROSJA: Zwłoki mężczyzny znalezione na drzewie

 

Bieżący i archiwalne numery Biuletynu Z LEŚNEGO ŚWIATA można pobrać w formie pliku PDF ze strony internetowej IBL:


http://www.ibles.pl/web/guest/z-lesnego-swiata
 

Towarzyszył nam w tych wędrówkach służąc lokalną wiedzą historyczną dr Emilian Prałat - pracownik Instytutu Filologii Słowiańskiej UAM. Zainteresowanym zostały zaprezentowane trzy książki jego autorstwa z cyklu "Miejsca i Sztuka" dotyczace miejscowości Turew, Rąbiń i Kopaszewo. 

Dziś Pan Emilian ma zaszczyt zaprosić na promocję czwartej: "Miejsca i Sztuka. Racot" . Promocja odbędzie się w dniu 19.08.2016 r. w Pałacu w Racocie (rozpoczęcie o godz. 17:30). Szczegóły znajdą Państwo >>tutaj<< 

 

Zapraszamy

Lasy Puszczy Białowieskiej od setek lat były obiektem podlegającym ochronie czynnej, a ich bogactwo przyrodnicze jest efektem współdziałania człowieka z naturą. Dzięki pracy leśników uwzględniającej uwarunkowania przyrodnicze Puszczy, zachowano naturalny charakter ekosystemów, a najbardziej pierwotną  jej część objęto ochroną ścisłą w formie parku narodowego. Leśnicy zabliźnili zakłócenia związane z rabunkową działalnością okupantów niemieckich w czasie I Wojny Światowej, gdy wycięto około 5 mln m³ drewna i zatrzymali dewastację Puszczy w okresie międzywojennym, gdy angielska firma „Century” , niezgodnie z zawartymi umowami plądrowniczo wycięła kilka tysięcy hektarów lasu, a także nadmierne cięcia drzewostanów dokonane w Puszczy w okresie okupacji sowieckiej. Metodami hodowli lasu, stosując zasady wiedzy ekologicznej, leśnicy współtworzyli z naturą krajobraz podobny do „lasu pierwotnego”.

 

Polskie Towarzystwo Leśne przypomina, że ochrona ścisła ma zapewnić na określonych terenach parków narodowych i rezerwatów przyrody warunki do naturalnego przebiegu procesów przyrodniczych, swobodny rozwój przez ograniczenie interwencji człowieka. Częściowa (czynna) ochrona przyrody ma natomiast na celu przywracanie ekosystemom i ich składnikom cech naturalności poprzez usuwanie niepożądanych elementów obcych oraz wprowadzanie  właściwych gatunków do zbiorowisk roślinnych i zwierzęcych, a także stosowanie zabiegów ochronnych, hodowlanych i pielęgnacyjnych.

Od kilku dziesięcioleci polska część Puszczy Białowieskiej, składa się z Białowieskiego Parku Narodowego  o powierzchni  10.5 tys. ha, którego działalność oparta jest na Ustawie o ochronie przyrody (2004), oraz nadleśnictw Lasów Państwowych: Białowieża (12,6 tys. ha), Browsk (20,4 tys. ha) i Hajnówka (19,7 tys. ha), prowadzących w Puszczy zrównoważoną  gospodarkę leśną  w oparciu o Ustawę  o lasach (1991).  W ostatnich latach również na obszarach tych nadleśnictw rozszerza się niestety wymuszony  przez niektóre ruchy i organizacje ekologiczne „eksperyment”, zakładający ochronę  naturalnych procesów w lasach gospodarczych za pomocą form i ograniczeń ochrony konserwatorskiej. Skutkiem takich działań na obszarze gospodarowanym przez Lasy Państwowe jest zanikanie cennych siedlisk przyrodniczych, chronionych programem Natura 2000, wyraźne zmniejszanie się różnorodności gatunkowej drzew i związanych z nimi bardzo licznych gatunków roślin, zwierząt i grzybów  oraz niepokojące zniekształcenie struktury wiekowej drzewostanów (na znacznych obszarach Puszczy brak jest młodego i średniego pokolenia drzew).

Jak wykazują wieloletnie badania naukowe, w warunkach zakazów ochrony ścisłej na terenie gospodarczej części Puszczy Białowieskiej ustępują: sosna, brzoza, dąb, jesion, klon, lipa, osika, olsza, świerk i wiąz. Przybywa tylko grabu, gatunku ocieniającego dno lasu, co utrudnia lub wręcz uniemożliwia naturalne odnowienie innych gatunków drzew, dodatkowo niszczone przez powiększające się  populacje zwierzyny, których regulacja liczebności jest wstrzymywana.  Stwierdzono, że po około  40 latach od objęcia części obszarów leśnych w Puszczy ochroną całkowitą (ścisłą), zanikło wiele siedlisk leśnych, a na większości z nich zmniejsza się ich gatunkowa różnorodność biologiczna (wykazano stałe zmniejszanie się bogactwa gatunkowego na siedliskach boru mieszanego, średnio w tempie 0,6 gatunku na rok; w ciągu ostatnich 50 lat całkowicie ustąpiło 30 gatunków roślin ze zbiorowisk objętych ochroną ścisłą). Na tak złożoną sytuację nakłada się gradacja różnych gatunków korników z dominującym kornikiem drukarzem, dziesiątkująca drzewostany świerkowe.

Osobnym zagadnieniem jest nie realizowanie zasad  zrównoważonego rozwoju regionu przylegającego do Puszczy Białowieskiej. Miejscowa ludność od wieków żyła dla lasu i z lasu, przez wieki korzystała z zasobów przyrodniczych Puszczy, zapewniając jej docenianą przez organizatorów i działaczy Europejskiej Sieci Ekologicznej Natura 2000 i UNESCO  -różnorodność biologiczną.

Polskie Towarzystwo Leśne stoi na stanowisku, że tylko ochrona czynna może zachować właściwy stan zdrowotny i sanitarny oraz  bogactwo przyrodnicze lasów Puszczy Białowieskiej dla przyszłych pokoleń. Taka ochrona, aby była skuteczna, musi być prowadzona  na  około  80%  powierzchni Puszczy, w tym na terenach częściowych  rezerwatów przyrody znajdujących się w zasobach  nadleśnictw Lasów Państwowych. Obszar Białowieskiego Parku Narodowego, istniejące ścisłe rezerwaty przyrody i wyznaczone przez Dyrekcję Generalną Lasów Państwowych w 2016 r. tzw. Lasy referencyjne,  powinny  być  pozostawione wyłącznie do naukowych obserwacji   zachodzących tam spontanicznych procesów ekologicznych.

Z niepokojem obserwujemy podsycanie  przez media i angażowanie środowisk międzynarodowych, poprzez wprowadzanie opinii publicznej w błąd, przekazywanie nieprawdziwych informacji, manipulowanie danymi i wypowiedziami. Nie jest to sposób na rozwiązanie problemów przyrodniczo-leśnych. Potrzebny jest dialog, dyskusja naukowa o faktach oraz o wartościach przyrodniczych i etycznych, nie potrzebny jest szum medialny, emocje i zacietrzewienie. Należy znaleźć dobre, przemyślane działania, uwzględniające wszystkie funkcje Puszczy Białowieskiej – przyrodnicze, społeczne i gospodarcze, dla dobra polskich lasów i ojczystej przyrody, dla dobra przyszłych pokoleń.

U podstaw konfliktu leży przedstawianie społeczeństwu niezgodnie ze stanem prawnym i organizacyjnym, że cała Puszcza Białowieska została objęta ścisłą ochroną konserwatorską, a Lasy Państwowe wykonują nieprawnie na tym terenie zabiegi pielęgnacyjne i ochronne, w szczególności w stosunku do martwych drzew zaatakowanych przez masowo występującego kornika drukarza. Zgodnie z ustawą o lasach (2004), leśnicy odpowiadają za stan zdrowotny i  sanitarny lasów gospodarczych. Innym mitem jest uporczywe powtarzanie, że „Puszcza Białowieska jest ostatnim zachowanym na Niżu Europejskim lasem o charakterze pierwotnym. Z tych względów znaczące obszaru lasu nigdy nie były poddane wpływom tradycyjnej gospodarki leśnej, w efekcie czego naturalne procesy ekologiczne zachodzą tam nieprzerwanie od ostatniego zlodowacenia”. W tej sytuacji współczesne usuwanie martwego drewna posuszowego, spowodowanego przez gradacje korników, jawi się dla polskiej i europejskiej opinii publicznej, jako poważny zgrzyt, niezgodny z zasadami ochrony przyrody i prawami Europejskiej Sieci Ekologicznej Natura 2000.

 
Warszawa,  22   czerwca 2016 r.

                                                                                               Polskie Towarzystwo Leśne
                                                                                          ul. Bitwy Warszawskiej 1920r. nr 3
                                                                                                       02-362  Warszawa